 | | Weblog |  |
|
 Heerlijk hoor, zomervakantie! Dan doen wel het noodzakelijke (dieren voeren, grasmaaien en zo) maar proberen we toch zoveel mogelijk vrij te zijn.
Dan 'vergeet' je weleens naar de moestuin te lopen, natuurlijk! En als je er dan wel weer bent, dan blijkt elke keer dat alles in de vakantie gewoon doorgroeit: reuzenaugurken en courgettes, onkruid dat de boontjes omsingelt, en heel veel prachtige bloemen!
We hebben een nieuwe (deel)oplossing: als we de paden gewoon laten begroeien, dan kunnen we ze maaien met de grasmaaier. Die paden maken we dan lekker breed (is er meteen wat minder tuin) zodat we overal goed bijkunnen...
Dus in plaats van met hark en schoffel zie je ons nu wat vaker met maaier en strimmer naar de tuin lopen.
En het ziet er meteen al véél beter uit...
|
|
 Polleke heeft een helepoos bij oma in Leiderdorp gewoond. Daar is hij netjes opgevoed en hij had het er erg naar zijn zin, maar oma heeft een poosje in het ziekenhuis gelegen en vindt nu de zorg voor zo'n cavia een beetje teveel.
Dus is Polleke, die vroeger Beest heette, weer bij ons. Eerst in de woonkamer, omdat hij dat bij oma zo gewend was, maar nu hebben we hem toch maar een suite in de konijnenberg gegeven.
Hier zie je hem met zijn grootste fan, die hem elke keer dat hij hier is wel even uit de ren haalt en lekker knuffelt.
|
|
 Onze reis om de wereld eindigde weer in Europa. We vinden het altijd leuk om ter afsluiting een beetje aan de ouders en opa's en oma's te laten zien wat we de hele week gedaan hebben. Een voorstelling met liedjes, raadsels, dansjes en een echte drumsolo.
Ten slotte moest er helaas afscheid genomen worden: van Rianne en Nanet, die hier hun maatschappelijke stage hebben gelopen en van Barbara, die op Curacao woont en hier wilde kijken hoe een Nederlandse zorgboerderij werkt. Maar dat was niet alles, ook Teunie, die een heel jaar op de woensdagmiddag stage heeft gelopen, heeft haar stage afgerond en gaat na de vakantie ergens anders aan de slag. Allemaal veel goeds gewenst!
|
|
 We hebben ons gezicht versierd zoals de Afrikaanse bosjesmannen dat doen. Voor de lunch hebben we noord- en zuidafrika verenigd: couscous met een worstje van de braai.
In Afrika wordt gesurvivald, en dus zijn we vervolgens naar het Wilgje in Buren vertrokken voor een middagje klimmen, klauteren, sjouwen en varen. Gelukkig was het droog en zonnig, dus het had een perfecte dag moeten worden. Dat was het ook bijna, maar helaas viel er iemand wat te hard in het water en bezeerde zijn been... Gelukkig niets gebroken!
|
|
 Azië bleek heel groot en divers te zijn: Rusland, China, India... We hebben de verschillende lettertekens uitgeprobeerd en onze naam in het Chinees en Russisch geschreven.
Wie aan China denkt, denkt aan vliegeren, dus dat hebben we hebben we gedaan. Er was nét niet genoeg wind, dus het was een hele toer om de vliegers in de lucht (en in de boom!) te krijgen. Gelukkig kan één van de Keien heel goed klimmen en vliegers redden, en een andere KEI vond en redde een zielig egeltje...
Bami eten met stokjes is niet zo eenvoudig als het lijkt, maar als je er genoeg pindasaus opsmeert dan blijft het aardig plakken en krijg je het toch nog netjes naar binnen.
|
|
 Op onze Australiëdag hebben we echte kangoeroes gezien. Die lopen vrij rond in Uilenpark de Paay, je kunt ze aaien!
Maar het werd pas helemaal geweldig toen we mochten kijken bij het voeren van de slangen, en allemaal een slang mochten vasthouden! Dat voeren gebeurde om half vier, dus wie eens wil proberen of hij/zij er ook bij mag kijken kan het allicht eens proberen!
Natuurlijk ook volop uilen en andere (roof)vogels in de Paay, ook nog een Australische: de Kookaburra. De allerleukste vogel is de NieuwZeelandse Kea, die als je niet oppast de veters uit je schoenen steelt!
We proberen in elk kinderprogramma ook altijd een beetje 'werk' te stoppen. Het heeft niet zo heel veel nut om naar een zorgboerderij te gaan, als je van de boerderij verder helemaal niets ziet, toch?
Vandaag moest er poep geschept worden. Veel kinderen vinden dat een naar klusje, of denken zelfs dat je er vies van wordt. We houden het tempo erin doordat we maar vier mestboys hebben: zo wordt het een soort estafette, je harkt een schep vol, leegt hem in de kruiwagen en geeft hem zo snel mogelijk door aan iemand die er geen heeft - dan heb jij weer even pauze!
Op die manier gaat het best vlot, komt iedereen even aan de beurt en het is leuk om te zien dat na afloop iedereen geleerd heeft dat ook het schoonmaken van de wei best wel een bevredigend werkje is!
|
|
 Wie het echte boek gelezen heeft weet dat wij het héél vrij vertaald hebben naar ons dagkampthema. Wij hebben geen specifieke landen bezocht, maar zijn met grote hinkstapsprongen vijf werelddelen afgereisd.
In Amerika moesten we natuurlijk naar de Mac, hebben we van een indiaans amuletzakje gemaakt en als een echte cowboy zónder zadel op een wild paard gereden. Dat was voor sommigen best spannend, maar degene die het in het begin het engste vond, wou aan het eind juist graag een extra rondje!
Heerlijk dat er juist die dag twee extra vrijwilligers waren, die handig met paarden zijn, zodat er ruim genoeg begeleiding voor was.
|
|
 Hier zie je Pip en Flip. Het zijn minischaapjes, ze worden niet groter dan ze nu zijn.
Pip en Flip zijn behoorlijk tam en willen best geaaid worden. Het schijnt dat je ook met ze kunt wandelen, en dat willen we eens proberen. Dan zouden we ze elke morgen even mee kunnen nemen uit de wei, zodat ze rustig wat kunnen eten. Nu is dat best lastig, want Adele en Floor zijn niet echt zachtzinnig met ze en komen zo gauw ze hun eigen mond leeg hebben het voer van Pip en Flip stelen.
Geen wonder dat de dames flink te dik zijn, ze hebben er ook al een handje van om het voer van Floor en Karin (dwerggeiten) te pikken.
Misschien moeten gewoon een spiegel in de geitenwei zetten, zodat ze kunnen zien wat de gevolgen van hun vraatzucht zijn?
|
|
 Niet één eendekuiken heeft het overleefd: de wilde eenden niet en de Wouters (muskaateenden die hier zo'n beetje wonen, al zijn ze niet tam) hebben met z'n tweetjes drie of vier nesten uitgebroed, maar na een paar dagen waren de kuikentjes weer op...
De tamme eend Katrien heeft wel een veilig plekje in de stal voor haar kroost, maar zij heeft het broeden nog niet zo in haar vingers: geen zitvlees.
Bartimeus en Zwarte Kip hebben samen zitten broeden. We weten echt niet wie de biologische moeder is (we denken Bartimeus, omdat de kuikens zo mooi bruin zijn), maar de kuikens lieten zich in het begin door beide moeders verzorgen en zitten nu elke avond onder de vleugels van Zwarte Kip.
Het zijn er twee, er minstens één ervan is een haantje, maar waarschijnlijk allebei - dat is dan weer jammer!
|
|
 13 juni was het straatspeeldag in heel Nederland en daar doet Wadenoijen altijd aan mee. Het was ook nog eens onverwacht lekker weer!
Wij gingen er eigenlijk heen om ijsjes uit te delen, maar er was een hoop te doen: lopen met een beker water op je hoofd, touwtrekken, schmincken, limbodansen, snoephappen en noem maar op, dus we zijn gebleven tot we echt naar huis moesten.
Alle Wadenooijse vrijwilligers bedankt, wij komen volgend jaar weer een ijsje brengen!
|
|
|
| | |
|
|
| |
